Vele gemeenten bereiden zich voor op de Omgevingswet door het opstellen van een bestemmingsplan met verbrede reikwijdte conform de Crisis en herstelwet (Chw). De start is vaak veelbelovend, maar hoe gaat het nu verder in de praktijk?
Casus
Twee gemeenten willen experimenteren met de actualisering van hun bestemmingsplannen buitengebied en hebben een pilotaanvraag gedaan in het kader van de Chw.
Vol optimisme is gestart met een Nota van Uitgangspunten. Op dat abstractieniveau is iedereen het nog wel met elkaar eens. Dan volgt het bestemmingsplan en ‘loslaten’ en minder rgelen wordt ineens concreet. Dat heeft gevolgen:
Voor het beoordelen van initiatieven: open normen, draagvlak verwerven en maar 8 weken proceduretijd zorgen voor een lichte paniek.
En wat vindt het ministerie van ‘loslaten’? Het bestemmingsplan wordt nog getoetst aan de Wro, die vraagt om meer concretiseren in beleidsregels. Zijn we nu weer terug bij af?
En hoe kijken onze bewoners eigenlijk tegen eenvoudig, beter aan? Wordt alles met onze nieuwe digitale verbeelding ook echt eenvoudiger?
